چرا نویسنده محتوای زرد؟ این رو با یه مصاحبه از فردی مرکوری افسانه ای توضیح میدم. مصاحبه ای که میشه اون رو ستایشی از «زرد بودن» و به عنوان مانْیْفِسْتی برای تولید کننده های محتوای زرد دونست.
مانیفست محتوای زرد.
مرکوری تو یک مصاحبه در مورد آهنگ هاش میگه:
I’m somebody who sings his songs well and performs them properly. I like people to go away from a Queen show feeling fully entertained, having had a good time. I think Queen songs are pure escapism, like going to see a good film – after that, they can go away and say that was great, and go back to their problems.
همون طور که فردی میگه ما همه مون دغدغه ها و مشکل های خودمون رو داریم. به ساده ترین شکل، هر فیلم، سریال، داستان کنسرت و… یه راه فرار برای ما است. و در نهایت با وجود تمام احساسات، شوروشوق، هیجان، گریه و یا حتی تفکر و درگیری ذهنی که ما تجربه می کنیم. در نهایت ما قراره برگریم به مشکلات (Problem) خودمون.
تنها، “چیزهایی(Things)” که برای افراد اهمیت دارن، چیزها و یا کسانی هستن، که ما به عنوان خودمون تعریف کردیم. پس با وجود این چرا می نویسم؟ اینجا مانیفست محتوای زرد معلوم میشه.
نویسنده محتوای زرد.
در ادامه مصاحبه خودِ فردی مرکوری در مدح و ستایش محتوای زرد توضیح میده:
I don’t want to change the world with our music. There are no hidden messages in our songs, except for some of Brian’s. I like to write songs for fun, for modern consumption. People can discard them like a used tissue afterwards. You listen to it, like it, discard it, then on to the next. Disposable pop, yes.
در بخش آخر این قسمت از مصاحبه، فردی مرکوری خیلی ساده، خودش رو به عنوان خواننده و شاعر محتوای زرد معرفی میکنه و به نوعی جواب سوال «چرا نویسنده محتوای زرد» رو میده: «من دوست دارم فقط برای سرگرمی آهنگ بنویسم. برای مصرف مدرن. مردم میتونن اون ها رو بعد از مصرف مثل یه تیکه دستمال کاغذی دور بریزند. به آهنگ گوش میدید، ازش خوشتون میاد و در نهایت اون رو میریزید دور و میرید سراغ بعدی. پاپ زردِ یکبار مصرف. بله»
همونطورکه فردی مرکوری میگه:
من دوست دارم فقط برای سرگرمی بنویسم. برای مصرف مدرن.
