نگاهی به نمایشنامه «پژوهشی ژرف و سترگ و نو»  به قلم عباس نعلبندیان:

اولین بار که چشمم  به کتاب « پژوهشی ژرف و سترگ و نو ،در سنگواره های دوره بیست و پنجم زمین شناسی (و یا چهاردهم، بیستم و غیره، فرقی نمی کند.)» در قفسه کتابخانه یکی از آشنایان افتاد، تنها با دیدن عنوان آن  فهمیدم  که با کتابی متفاوت از هر  نمایشنامه ایرانی که تا به حال خوانده ام رو به رو هستم .

پس از آن که چند صفحه ای از آن را ورق زدم و به نام های عجیب «یخشاگ» و «گیشاخ» برخوردم. دیگر کاملا دریافتم که  نویسنده آن نیز بسیار با نمایشنامه نویسان ایرانی دیگر که تا آن زمان میشناختم فرق دارد.

ناگهان هذا حبیب‌ الله؛ نگاهی به هویت در نمایشنامه عباس نعلبندیان

پژوهشی ژرف و سترگ و نو

«پژوهشی ژرف و سترگ و نو» نمایشنامه ای به قلم عباس نعلبندیان است. این نمایشنامه پسر روزنامه فروش را در ایران به واسطه جشن هنر شیراز به همه شناساند.

این نمایشنامه برنده جایزه دوم مسابقه نمایشنامه نویسی کمیته تئاتر جشن هنر شیراز و برنده اول جایزه تلویزیون ملی ایران شد و در جشن هنر شیراز سال ۴۷ به کارگردانی آوانسیان به روی صحنه رفت. این نمایش به مدت ۱۷ روز نیز در تهران به کارگردانی، این کارگردان آوانگارد به روی صحنه رفت. این نمایشنامه از همان زمان نظرات متفاوتی درباره خودش و نویسنده اش ایجاد کرد. پژوهشی در جشن هنر شیراز یه عنوان شاهکاری از یک نابغه معرفی شد. با آنکه به گفته آوانسیان کسانی بودند همچون «داوود رشیدی» که متن را دراماتیک نمی دانستند.

نمایشنامه «پژوهشی» نمایشنامه ای آوانگارد است، و از نمایشنامه های هم عصر خود  مانند آثار  رئالیسم اکبر رادی یا نمایشنامه های سیاسی و نمادگرایانه غلامحسین ساعدی یا حتی ادبیات اسطوره‌ای بهرام بیضایی و تئاتر ملی نصیریان بسیار متفاوت است. این نمایشنامه را میتوان نمونه ای موفق از نمایشی ابزورد دانست.

"<yoastmark

هیچ، کلید فهم نمایش

کاراکترهای این نمایش با نام هایی عجیب که همه حالت تغییر یافته ای از کلمه آخشیک به معنای ذهنيت هستند ساخته شده اند. و همه آن ها در  ناکجا آبادی نامشخص قرار دارند در این نمایش هیچ اتفاقی نمی افتد. شخصیت ها با گذشته­ هایی عجیب و متفاوت یک به یک به روی صحنه می آیند و شروع به گفتن داستانی از گذشته خود می کنند. نمایش از هیچ آغاز می شود و به هیچ میرسد. شخصیت ها آینده ای ندارند و هر کدام به دنبال شخصی جداگانه در این غار هستند. روش پیشروی کنش در نمایشنامه ورود فرد جدید به روی صحنه است.

فضای غریب و غیررئالیستیِ پژوهشی ژرف و سترگ و نو

نکته دیگر این متن که در دیگر کارهای نعلبندیان هم موجود است اشارات بینامتنی فراوان است. که از مطالعات بسیار نویسنده اش سرچشمه میگیرد. اشاراتی مانند زامنهوف ، پیرمرد احمدآبادی، لنین و … و این اشارات بینامتنی است که به نمایش کمک می‌کند تا زمان ها و مکان های مختلف را در هم آمیزد، و فضایی غریب و غیر رئالیستی را نزد مخاطب بیافریند.

حضور پر رنگ مرگ

آنچه بیشتر در نمایش به چشم می آید، حضور پر رنگ مرگ است. شخصیت هایی که با طنابی بر گردن که انتهای آن پیدا نیست بر روی مه قرار دارند. مه ای که هیچگاه کاملا صحنه را ترک نمی کند. نیستی که در تمام نمایش حضور دارد و فراری از این نیستی ممکن نیست. 

دانلود نمایشنامه « پژوهشی ژرف و سترگ و نو ،در سنگواره های دوره بیست و پنجم زمین شناسی (و یا چهاردهم، بیستم و غیره، فرقی نمی کند.)» از عباس نعلبندیان. در کانال تلگرام.

ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید